فاطمه ابوالقاسمی

نام تو آرامه ی جان من است

نامه ی تو خط اوان من است

ای نگهت خاستگه آفتاب

در من ظلمت زده یک شب بتاب

پرده برانداز ز چشم ترم

تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یار و مدد کار ما

کی و کجا وعده ی دیدار ما

کی رفته ای زدل که تمنا کنم ترا؟ 

پنهان نگشته ای که هویدا کنم ترا 

….. 

خورشید مکه ماه کلیسا کنم ترا  

ای دل اگر عاشقی،در پی دلدار باش 

بر در دل روز و شب،منتظر یار باش 

دلبر تو جاودان،بر در دل حاضر است 

رو در دل برگشا،حاضر و بیدار باش

نیست کس آگه که یار،کی بنماید جمال 

شب همه شب همدم دیده بیدار باش 

گر دل و جان تو را،در بقا آرزوست 

دم مزن و در فنا،همدم عطار باش

من از اندیشه لیلی، تمام عمر،‌مجنونم 

و با هر قطره اشکم، سفیر ناله می آید 

بر این صحرای خشکیده، ببار ای ابر باران‌زا 

که آتش حلقه پیچیده، ببار ای ابر باران زا 

ز هریک جرعه از جامت، هزاران رود می‌جوشد 

که خضر زندگانی هم، پی این آب می‌کوشد 

بده جامی که می‌ریزد، عطش از ساغر جانم 

طبیبا جان به لب آمد، نمی آیی به درمانم 

بیا کز چشم بیمارم، سرشک ندبه می‌بارد 

پی دیدارت آقاجان، نگاهم پشت در مانده 

نباید با خبر باشی، از این حیران درمانده!؟ 

شب تاریک هجران را، به نور وصل روشن کن 

هزاران سال شد رفتی، لباس آمدن تن کن 

تمام قاصدک ها را، خبردار از ظهورت کن 

شکوفا کن زمین را از صدای پای بارانت 

شکوه جلوه خلقت، به عالم خودنمایی کن 

و از خورشید تابان جمالت، رونمایی کن 

بیا تا چشم‌های ما، از این ظلمت رها باشد 

و روشنگر ز نور تو تمام جاده‌ها باشد 

گل نرگس اگر بلبل، حدیث وصل می‌خواند 

تمام عمر را شاعر، به امید تو می‌ماند 

تو آن شورآفرین هستی، که با عشقت به شوق آیم 

خدا را با تو می‌بینم، که دائم در تمنایم 

مرا ای مهربان آقا، غلام آستانت کن 

شبیه ضامن آهو! شدم آهو، ضمانت کن… 

بیا امید عالم از ازل تا حال و فرداها 

به حق ساقی کوثر، به حق مادرت زهرا…